هدف مطالعه حاضر، بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسشنامه دوسوگرایی در ابراز هیجان بود. بدین منظور، فرآیند ترجمه و ترجمه معکوس برای تهیه نسخه فارسی پرسشنامه دوسوگرایی در ابراز هیجان انجام شد. از 521 نفر دانشجویان سه دانشگاه در تهران در سال تحصیلی 95-94 به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه دوسوگرایی در ابراز هیجان، به همراه پرسشنامه های افسردگی بک و هراس اجتماعی پاسخ دادند. برای بررسی اعتبار پرسشنامه از اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی) و اعتبار همگرا استفاده شد. برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش های آلفای کرونباخ، پایایی دونیمه سازی، و ضریب پایایی بازآزمایی استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی پرسشنامه دوسوگرایی در ابراز هیجان، حاکی از وجود دو عامل دوسوگرایی در ابراز هیجان های مثبت و دوسوگرایی در ابراز هیجان های منفی بود. نتایج تحلیل عاملی تاییدی، موید ساختار به دست آمده در تحلیل عاملی اکتشافی بود و با مدل اصلی پیشنهاد داده شده پرسشنامه تفاوت داشت. ضرایب آلفای کرونباخ کل پرسشنامه و عامل های تشکیل دهنده آن در دامنه 0.77 تا 0.86 و ضرایب اسپیرمن- بروان در دامنه 0.77 تا 0.88 بود. همچنین ضرایب پایایی بازآزمایی در دامنه 0.72 تا 0.79 به دست آمد. نتایج این مطالعه نشان داد این پرسشنامه از ویژگی های روانسنجی مناسبی در جامعه ایرانی برخوردار است.

شیوع رو به رشد و عوارض گسترده ی افسردگی، ضرورت بررسی و  آسیب شناسی عوامل موثر در این اختلال را آشکار می سازد. مطالعه ی اثرهای واسطه ای، یک روش استاندارد برای بررسی مدل های آسیب شناسی به شمار می آید. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین دوسوگرایی در ابراز هیجان و افسردگی و نقش واسطه ای مشکلات بین فردی در این ارتباط بود. بدین منظور، طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 521 نفر (420 زن و 101 مرد) از دانشجویان سه دانشگاه در تهران (دانشگاه شاهد، دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی آزاد تهران) که به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، از نظر دوسوگرایی در ابراز هیجان، افسردگی و مشکلات بین فردی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که تنها دوسوگرایی در ابراز هیجان های مثبت با افسردگی رابطه دارد و ابعاد صراحت و مردم آمیزی و پرخاشگری، شاخص مشکلات بین فردی میانجی این رابطه هستند. معنادار بودن اثر مستقیم بین دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و افسردگی نیز حاکی از آن است که دشواری در صراحت و مردم آمیزی و پرخاشگری میانجی نسبی ارتباط بین این دو متغیر اند و متغیرهای دیگری نیز وجود دارند که در این رابطه نقش میانجی را ایفا می کنند. بر این اساس می توان گفت که اختلال در روابط بین فردی یکی از مکانیزم هایی است که باعث می شود دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت با افسردگی همراه شود.

هدف: هدف پژوهش تعیین ارتباط میان سبک های والدگری، ابرازگری هیجان، کنترل هیجان و دوسوگرایی در ابراز هیجان مادران با مشکلات رفتاری کودکان بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم تا ششم 12-9 ساله مقطع ابتدایی مناطق 1، 5 و 7 شهر تهران از 5 مدرسه آفتاب آذرین، امام موسی کاظم، 13 آبان، شهید چراغی و کلام مهر به تعداد 1743 در سال تحصیلی 96-95 بود. حجم نمونه بر اساس قاعده رین 1991، تعداد 200 دانش آموز تعیین شد. سپس به روش در دسترس 102 پسر و 98 دختر که واجد ملاک های پژوهش بودند و نمره T بیشتر از 63 را از سیاهه رفتاری کودک آخنباخ 1979، کسب کرده بودند؛ انتخاب شدند. پرسشنامه ابعاد والدگری آلاباما نسخه کودک 1991، توسط کودکان و پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و امونز 1990، کنترل هیجانی راجر و نسشوور 1987 و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی کینگ و امونز 1990 توسط مادران تکمیل شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که متغیرهای پژوهش قادرند که 8/20 درصد از واریانس مشکلات رفتاری کودکان را پیش بینی کنند (494/4 =F، 0001/0 =P). در ابعاد والدگری، مشارکت پدر قدرت پیش بینی بیشتری را داشت (194/0-=β ، 009/0 =P). در ابرازگری هیجان، مؤلفه ابراز هیجان منفی (162/0 =β ، 026/0 =P)، در کنترل هیجان مؤلفه مهار خوش خیم (200/0 =β ، 009/0 =P) و دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت نیز توانایی پیش بینی مشکلات رفتاری را داشتند (275/0 = β ، 003/0 =P). نتیجه گیری: از آنجا که سبک های والدگری، ابرازگری هیجان و کنترل هیجان و دوسوگرایی در ابراز هیجان مادران می تواند در پیش بینی مشکلات رفتاری کودکان مؤثر باشد؛ بنابراین برای پیشگیری و درمان مشکلات رفتاری این کودکان می توان متغیرهای مذکور را نیز هدف قرار داد و سبک های والدگری و شیوه درست ابراز هیجان را به مادران آموخت.

زمینه و هدف: خودکشی در بین سربازان به علت ماهیت استرس زای محیط های نظامی می تواند افزایش یابد. هدف پژوهش حاضر تعیین و مقایسه تنظیم هیجان، عواطف مثبت و منفی و دوسوگرایی هیجانی در سربازان با تلاش های خودکشی و سربازان عادی بود.روش ها: روش پژوهش پس رویدادی و جامعه آماری شامل سربازان با تلاش های خودکشی در نیروی زمینی ارتش در همدان در سال 1394 بود. 20 نفر با کسب رضایت آگاهانه و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با 20 نفر از سربازان عادی در همان محیط نظامی همتا سازی شد. به منظور گردآوری داده های پژوهش، پرسشنامه راهبردهای نظم جویی شناختی هیجان، فهرست عواطف مثبت و منفی و پرسشنامه دوسوگرایی ابراز هیجان بین شرکت کنندگان توزیع و داده ها به روش شاخص های توصیفی و تحلیل واریانس تک متغیره تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که راهبردهای تنظیم هیجان و سطوح عواطف مثبت و منفی سربازان با تلاش های خودکشی و سربازان عادی اختلاف معنی داری دارد. سربازان با تلاش های خودکشی نسبت به سربازان عادی سطح بالایی از عاطفه منفی و سطوح پایین عاطفه مثبت را داشتند و بیشتر راهبرد تنظیم هیجانی ملامت دیگران را تجربه کرده بودند.نتیجه گیری: به نظر می رسد سطوح عاطفه و تنظیم هیجانی نامناسب می تواند زمینه ساز رفتار خودکشی را فراهم و خود خودکشی زمینه آسیب های بیشتر را ایجاد کند، لذا نیازمند است که در جهت کاهش آسیب های روانی و آموزش تنظیم هیجانی مطلوب مداخلات لازم در سربازان صورت گیرد.

پیش زمینه و هدف: امروزه سرطان یکی از عوامل کشنده در جهان و جزء سه علت اول مرگ ومیر در کشورهای توسعه یافته و ایران هست. پژوهش های مختلف، عوامل روان شناختی متعددی را شناسایی کرده اند که بر واکنش های افراد در برابر نشانه های جسمانی بیماری و پیروی از درمان در بیماران تاثیر می گذارد. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین دوسوگرایی در ابراز هیجان و افسردگی با پیروی از درمان در افراد مبتلا به سرطان بود. مواد و روش کار: بر اساس هدف، پژوهش حاضر از نوع مطالعات بنیادی و بر اساس روش، از نوع مطالعات همبستگی است. بدین منظور 206 نفر (زن و مرد) مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر دزفول به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و پرسشنامه دوسوگرایی در ابراز هیجان و مقیاس های افسردگی و پیروی از درمان را تکمیل کردند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS26 و روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دوسوگرایی در ابراز هیجان با متغیر پیروی از درمان (184/0-r=) و بین افسردگی با پیروی از درمان (320/0-r=) رابطه منفی معنادار (01/0 p<) وجود دارد و متغیر افسردگی درمجموع 10 درصد از پیروی از درمان در مبتلایان به سرطان را پیش بینی می کند (102/0=R2). بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد متغیر افسردگی یکی از پیش بینی کننده های پیروی از درمان در بیماران مبتلا به سرطان است. با توجه به اهمیت پیروی از درمان در بیماران مبتلا به بیماری مزمن، شناسایی عوامل مختل کننده پیروی از درمان در تعیین اینکه کدام بیماران در معرض خطر عدم پیروی هستند ضروری به نظر می رسد.

زمینه مطالعات متعددی در مورد نگرانی از تصویر تن و دوسوگرایی ابراز هیجان صورت گرفته است، اما مساله این پژوهش این است که آیا ناگویی طبعی می تواند دررابطه با نگرانی از تصویر تن بر اساس دوسوگرایی ابراز هیجان نقش واسطه ای دارد؟ هدف بررسی نقش واسطه ای ناگویی طبعی در پیش بینی نگرانی از تصویر تن بر اساس دوسوگرایی ابراز هیجان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود و بر روی 130 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور نجف آباد که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، اجرا شد. ابزار عبارتند از، مقیاس ناگویی طبعی تورنتو (1994)، پرسشنامه ترس از تصویر تن لیتلتوم، آکسم و پری (2005) و پرسشنامه دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990) بود. داده های بدست آمده با روش معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها مشاهده شد ضرایب مسیر غیر مستقیم بین متغیر پیش بین (دوسوگرایی ابراز هیجانی) و متغیر ملاک (نگرانی از تصویر تن) با میانجی گری ناگویی طبعی معنادار می باشد (P<0/05). نتیجه گیری ناگویی طبعی می تواند در پیش بینی نگرانی از تصویر تن بر اساس دوسوگرایی ابراز هیجانی نقش واسطه ای ایفا می کند.

زمینه و هدف: سرطان بیماری مزمن شایعی است که منجر به واکنش های روان شناختی متعددی در مبتلایان به این بیماری شده و بر واکنش های افراد در برابر نشانه های جسمانی بیماری و پیروی از درمان در بیماران تاثیر می گذارد. از این رو هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین دوسوگرایی در ابراز هیجان و حمایت اجتماعی با پیروی از درمان در افراد مبتلا به سرطان بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع همبستگی پیش بین است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمام بیماران مبتلا به سرطان (بر اساس تشخیص آنکولوژیست)، مراجعه کننده به مراکز درمانی دزفول در ماه های فروردین تا تیر سال 1399 تشکیل می دادند. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 206 نفر (زن و مرد)، مبتلا به هر یک از انواع سرطان از جامعه مذکور بودند که به روش نمونه گیری متوالی انتخاب شدند و پرسشنامه های ویژگی های دموگرافیک و دوسوگرایی در ابراز هیجان و مقیاس های حمایت اجتماعی و پیروی از درمان را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین متغیر دوسوگرایی در ابراز هیجان با متغیر پیروی از درمان (184/0-r=)، (05/0P≤ ) رابطه منفی معنی دار وجود دارد و بین متغیر حمایت اجتماعی با پیروی از درمان رابطه معنی داری مشاهده نشد)022/0(r=. همچنین متغیر دوسوگرایی در ابراز هیجان در مجموع 3 درصد از پیروی از درمان در مبتلایان به سرطان را پیش بینی می کند (034/0=R2). نتیجه گیری کلی: تغییرات هیجانی که بیماران مبتلا به سرطان در طول مراحل مختلف تشخیص تا درمان و حتی پس از آن تجربه می کنند، همچنین طولانی و پیچیده بودن روند درمان و عوارض ناشی از درمان و بیماری، می تواند بر پیروی از درمان در بیماران موثر باشد. حمایت اجتماعی نیز ممکن است از طریق متغیرهای واسطه ای بر پیروی از درمان تاثیر بگذارد.

زمینه و هدف: مطابق مدل فراشناختی اضطراب، افراد دارای این اختلال به دلیل نگرانی با ترکیبی از باورهای فراشناختی مثبت و منفی درگیر سندرم شناختی- توجهی می­شوند که این امر به تداوم نشانه­های اضطراب می­انجامد. این پژوهش با هدف بررسی پیش­بینی شدت اضطراب بر اساس دوسوگرایی در ابراز هیجان و باورهای فراشناختی در افراد دارای اختلال اضطراب انجام شد.مواد و روش­ها: این تحقیق همبستگی بر روی کلیه بیماران مبتلا به اختلال اضطراب مراجعه­کننده به 8 مرکز روان پزشکی و روان شناختی شهر کرمان در سال 1402 با روش نمونه­گیری تصادفی ساده انجام و تعداد 217 نفر به­عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای اندازه­گیری پرسش نامه دوسوگرایی در ابراز هیجان کینگ و آمونز (1990)، پرسش نامه فراشناختی ولز (1997) و پرسش نامه اضطراب بک (1990) بود. داده­ها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با  نرم­افزار SPSS-22  تحلیل شد.یافته­ها: نتایج ضرایب همبستگی نشان داد بین دوسوگرایی در ابراز هیجان و شدت اضطراب، رابطه مثبت و معنادار (63/0=r) و بین باورهای فراشناختی و شدت اضطراب، رابطه منفی و معنادار (52/0-=r) وجود داشت (01/0>P). همچنین نتایج رگرسیون نشان داد دوسوگرایی در ابراز هیجان 52 درصد و باورهای فراشناختی 41 درصد از واریانس شدت اضطراب را تبیین می­کنند.نتیجه گیری: با توجه به­اینکه دوسوگرایی در ابراز هیجان، نقش قوی­تری نسبت به باورهای شناختی در شکل گیری و شدت اختلالات اضطرابی دارد، با برگزاری دوره­های آموزشی و سمینارهای مختلف، نگاه جامعه را به کنترل و ابرازنکردن هیجان­های منفی تغییر داد.

زمینه و اهداف: اقدام به خودکشی از جمله رفتارهای پرخطری است که می تواند تبعات منفی فردی و اجتماعی بسیاری را به دنبال داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر دوسوگرایی در ابراز هیجان و تکانشگری در افراد با سابقه خودکشی بود. روش بررسی: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. با روش نمونه گیری هدفمند 30 نفر از افراد دارای سابقه خودکشی مراجعه کننده به مراکز روانپزشکی شهرستان ساری انتخاب شده و با گمارش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه دوسوگرایی در ابراز هیجان و پرسشنامه تکانشگری استفاده شده است. آزمودنی های گروه آزمایشی تحت درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس انجام گردید. یافته ها: نمرات گروه آزمایش در پیش آزمون در دوسوگرایی در ابراز هیجانی و تکانشگری 06/111 و 13/106 بود که در پس آزمون به 71/83 و 91/77 کاهش یافت. نمرات گروه کنترل در پیش آزمون در دوسوگرایی در ابراز هیجانی و تکانشگری 80/112 و 20/105 و در پس آزمون 18/110 و 51/103 بود. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد، اثر گروه شفقت درمانی با بر نمرات پس آزمون دوسوگرایی در ابراز هیجانی و تکانشگری در سطح 001/0 معنادار بوده است. نتیجه گیری: بر این اساس، درمان متمرکز بر شفقت می تواند به کاهش دوسوگرایی در ابراز هیجان و تکانشگری در افراد با سابقه خودکشی کمک کند. بنابراین می توان از درمان متمرکز بر شفقت برای کاهش عوامل خطر مربوط به خودکشی سود جست.

هدف: هدف پژوهش حاضر، تبیین روابط علی بین صفات شخصیت و بهزیستی روان شناختی مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم: نقش میانجی گر دوسوگرایی در ابراز هیجان بود. مواد و روش: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بوده و برای تجزیه وتحلیل اطلاعات، از روش معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم در مدارس استثنایی و مراکز توانبخشی شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از میان آن ها 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های دوسوگرایی در ابراز هیجان (آمونز و کینگ، 1990)، ویژگی های شخصیتی نئو (کاستا و مک کری، 1985) و بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) پاسخ دادند. داده‎های به دست آمده با روش تحلیل عاملی تأییدی و نرم افزار AMOS24 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد همه شاخص های برازندگی حاصل از تحلیل از برازش قابل قبول مدل ساختاری با داده های گردآوری شده حمایت می کنند. از بین صفات شخصیت عامل های وظیفه شناسی و برون گرایی به صورت مثبت و عامل روان رنجورخویی به صورت منفی و معنادار بهزیستی روان شناختی را در مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم پیش بینی می کند و دوسوگرایی در ابراز هیجان به صورت منفی و معنادار بهزیستی روان شناختی را در مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم پیش بینی می کند(001/0= p). همچنین در بین مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم دوسوگرایی در ابراز هیجان رابطه بین صفات شخصیت و بهزیستی روان شناختی را به صورت معنادار میانجی گری می کند(001/0= p).